Każdy z nas powołany jest do świętości
Żeby iść drogą powołania do świętości, trzeba najpierw to powołanie odkryć. Jaką drogę Bóg przygotował dla Ciebie? Kim masz być? Co i jak masz w życiu robić? Jeśli chcesz być naprawdę szczęśliwym człowiekiem, musisz szukać odpowiedzi na te pytania. Szukaj ich tam, gdzie najszybciej możesz je znaleźć, czyli idź do Źródła, którym jest Bóg. Słuchaj, co On do Ciebie mówi w swoim Słowie, wydarzeniach, napotkanych ludziach, poruszeniach serca i pragnieniach.
Powołanie pochodzi od Boga i On wie, kogo powoływać, kiedy powoływać, jak powoływać, dlaczego powoływać, gdzie powoływać, jakim tonem i jakimi słowami. Ale nie ma tylko wezwania; z drugiej strony jest odpowiedź. (o. Geraldo Fernandes Bijos).
Nasz dom jest zawsze otwarty dla tych osób, które chciałyby przyjrzeć się bliżej powołaniu zakonnemu. Można przyjechać do nas na jeden lub kilka dni, można zadzwonić, napisać… Można również przyjechać do jednego z naszych domów na wolontariat, również za granicą, aby pomóc siostrom w pracy i przy przeróżnych inicjatywach, a przy okazji przyjrzeć się życiu misyjnemu i zakonnemu…
Nasza droga do świętości
Nasza droga do świętości to bycie misjonarką klaretynką, to nieść Chrystusa na wszystkie krańce ziemi z uśmiechem na ustach i dobrocią w sercu, to życie w prostocie ewangelicznej, w prawdziwej miłości, głębokiej pokorze i hojnej dyspozycyjności, to codzienne wzrastanie w miłości Boga i bliźniego.
Największym świętem Zgromadzenia jest wstąpienie każdej aspirantki na drogę życia misyjnego. Ma być przyjęta jako najcenniejszy prezent Bożej Opaczności. (Matka Leonia Milito).
Każde nowe powołanie jest radością dla Zgromadzenia i całego Kościoła. Dary i talenty każdej nowej misjonarki klaretynki stają się naszym bogactwem.
Wspólnota naprawdę klaretyńska to ta, w której wszystkie usiłują uczynić szczęśliwymi swoje współsiostry. (o. Geraldo Fernandes Bijos).
Jest to wstępny etap w procesie przygotowania do życia zakonnego. Ten czas służy, aby poznać nasz charyzmat, duchowość, sprawdzić swoje powołanie oraz przydatność do życia we wspólnocie.
Prenowicjuszka poznaje i pogłębia modlitwę osobistą i wspólnotową. Włącza się w życie wspólnoty. Rozpoczyna systematyczną formację ludzką, teologiczną, zakonną i misyjną. Pomaga siostrom w apostolacie.
Musicie należeć do Pana, aby On mógł was oddać ubogim. (o. Geraldo Fernandes Bijos).
Nowicjat to podstawowy okres formacji, który trwa 2 lata.
1 rok jest jakby zakładaniem fundamentów. Jest to szczególny czas zażyłości z Jezusem, przypatrywania się swojemu sercu i weryfikowanie swoich pragnień, aby były zgodne z obraną formą życia. Formacja ludzka, duchowa i intelektualna pomaga głębiej rozeznać własne powołanie i dojrzale na nie odpowiedzieć przygotowując się do świadomego złożenia ślubów: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.
„Mój Boże, kocham Cię bardzo i z miłości do Ciebie pragnę rozkwitać tam, gdzie mnie zasiałeś”. (Matka Leonia Milito)
2 rok jest już bardziej praktyczny. Nie tylko żyjemy zrozumianymi treściami, ale także uczymy się być darem dla wspólnoty w konkretnych obowiązkach włączając się w życie apostolskie oraz modlitwę i pracę.
1 rok
Pierwszy rok nowicjatu jest czasem szczególnego pogłębienia więzi z Bogiem. Poprzez studium dokumentów Zgromadzenia nowicjuszka umacnia swoją przynależność do rodziny zakonnej i przygotowuje się do świadomego przeżywania ślubów.
2 rok
Drugi rok nowicjatu to czas, w którym nowicjuszka wciela w życie treści otrzymane w czasie formacji pierwszego roku, poprzez doświadczenie apostolskie w co najmniej jednej z naszych wspólnot.
Całe nasze życie powinno być jednym „Tak” wszystkiemu, czym Bóg nas obdarza. (Matka Leonia Milito).
Przez posługę Kościoła zostajemy konsekrowane Bogu i włączone do naszego Zgromadzenia, ślubujemy publicznie czystość, ubóstwo i posłuszeństwo.
Siostry wypowiadając swoje TAK Bogu składają ślub: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Na znak swojej konsekracji i przynależności do Zgromadzenia otrzymują habit i krzyż zakonny.
Celem Zgromadzenia jest zbawiać dusze całego świata wszystkimi możliwymi środkami. (o. Geraldo Fernandes Bijos).
To czas dojrzewania w powołaniu i pogłębienie poczucia przynależności do naszego Zgromadzenia.
Głównymi celami formacji junioratu są:
Pogłębienie formacji zakonnej, umocnienie własnego powołania, stopniowe włączanie się w życie i misję Zgromadzenia, praktyka w przyjmowaniu posłania misyjnego.
Poświęcam się Twojej miłości, o Panie, i każdym uderzeniem mego serca przyjmuję pełnię Twojej miłości, aby żyć Twoim życiem. (Matka Leonia Milito).
Poprzez śluby wieczyste pragniemy doskonale zachowywać Ewangelię Chrystusową, wcielając ją w nasz ideał misyjny i całym sercem oddać się Zgromadzeniu, aby poświęcić się służbie Bogu i Kościołowi.
Po latach formacji i doświadczenia życia we wspólnocie, siostra potwierdza swoje TAK przynależności do Chrystusa i Zgromadzenia na zawsze.
Chrystus potrzebuje mojego serca aby ciągle kochać, moich rąk aby nieustannie zbawiać. Chce, aby moja modlitwa objęła wszystkie potrzeby, wszystkie cierpienia świata. (Matka Leonia Milito).
Będąc wierne powołaniu misyjnemu przez całe życie uczymy się kochać, pracować i modlić . Misjonarka klaretynka nigdy nie może powiedzieć ,,dosyć”, ponieważ zawsze można bardziej kochać, lepiej służyć i piękniej się modlić. Formacja ciągła służy właśnie do tego, by umieć słuchać Jezusa, który chce nasze życie czynić piękniejszym i owocniejszym. Nasze codzienne życie to troska o zwyczajną wierność Jezusowi i Jego wezwaniu „Pójdź za Mną”. To Jego Słowo kształtuje nasze postawy, nasz charakter i pomaga codziennie zaczynać na nowo przygodę miłości z Jezusem.
Siostry uczestniczą w corocznych spotkaniach formacyjnych organizowanych przez prowincję a także w różnorodnych szkoleniach i studiach, w zależności od wykonywanej pracy.
